دیشب دوباره دیدمت

مریم چقدر زیبا سروده ای" دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود     تو درکنار من بنشینی؟.... محال بود"

این روزها عجیب درک میکنم معنا و مفهوم این شعر مریم را

,دیشب دوباره درخواب تو را دیدم که ارام چون فرشته ای زیبا در آغوش من آرمیده بودی. 

نازنینم تو که قصدآمدن نداری, در خواب من به دنبال چه میگردی؟ چرا می آیی و آشفتگیهایم را بیشتر میکنی؟ ببین, من دارم تمام تلاشم را میکنم تا آرام کنم این دل بیقرار را, اما تو یهو میپری وسط خوابم و دلبری میکنی برای این دل بیتاب و بیدار که میشوم باید اجازه دهم به باریدن چشمها تا شاید اشکهای داغ روان روی گونه ها اندکی تسلی دهد دردهای دل بیقرار را

نکن با دلم این کار را مادر به قربانت, این دل خسته تر از آنست که تاب بیاورد دلبری هایی رویاییت را و دل خوش کند به بودنت و بعد... چشم باز کند و ببیند که بازهم خیالی بیش نبود داشتن تو و درد بکشد از حسرت نبودنت, درد, درد, درد.....

تو که نمیدانی معنای این درد را, تو که نمیدانی "درد هجری کشیده ام که مپرس" را با تک تک سلولهای تنم حس کرده ام در روزهای تلخ تو را خواستن و نبودن و نبودن و نبودنت....

خسته ام نازنینم, خسته ام, بیش از این مرا آزار نده, خسته ام از حسرت نداشتنت, خسته ام از دویدن و نرسیدن,خسته ام از تمام کابوسهای شبانه, کابوسهایی که گاه گاه به سراغم میآید و مجبورم میکند حتی از خواب هم بگذرم برای فرار از این کابوسها, کابوسهایی که وقتی به سراغم می آید تا مدت ها حتی خواب هم میشود دغدغه ای بزرگ که نکند بخوابم و دوباره آن کابوسها کمین کرده باشند برای خوابیدن من و بعد....

برایم دعا کن نازنینم, برای ارامشم دعا کن

تا ابد منتظرت میمانم فرشته ی اسمانی مادر